🔸در این رویا، دژخیمان تسمه به گردن نویسندگان و شاعران نمی‌اندازند؛
🔸در این رویا، زندانیان در سه دقیقه محاکمه و سپس اعدام نمی‌شوند؛
🔸در این رویا، دژخیمان تسمه به گردن نویسندگان و شاعران نمی‌اندازند؛
🔸در این رویا، کسی جرأت نمی‌کند اقلیت‌ها را سرکوب کند، کسی جرأت نمی‌کند کارگری را به جرم نوشتن یا اعتصاب زندانی کند و زیر شکنجه بکشد؛
🔸دراین رویا، معلمان و کارگران و سینماگران و فعالان مدنی در زندان نیستند؛
🔸در این رویا، کسی را یارای آن نیست که به هواپیمای مسافربری شلیک کند، خبرنگاری را بدُزدد یا هزاران هزار نفر را در خیابان به گلوله ببندد؛
🔸دراین رویا، باد در گیسوان زنان خواهد وزید؛ کودکان، ایدئولوژی‌های قرون وسطایی نخواهند آموخت؛
🔸در این رویا، کسی به مدارس دخترانه حمله نخواهد بُرد، کسی بچه‌های مردم را از بلندی پَرت نمی‌کند، سرشان را به جدول نمی‌زند، از پُشت‌بام‌ها شلیک نمی‌کند؛
🔸دراین رویا، کشورهای همسایه روی آرامش می‌بینند، در سوریه، عراق و لبنان مدام بلوا و آشوب نیست، کسی به پوتین اسلحه نمی‌دهد تا او اوکراینی‌ها را بکشد.
🔸و در این رویا، رقص، نه مصیبت! که نعمت است. ایرانی بودن نه مایه اندوه، که غنیمت است؛
🔸و در این رویا، خون، خون، دریایی از خون بین آدم‌ها جاری نیست!
🔸همه ما رویایی داریم و این رویا فقط با سقوط جمهوری اسلامی تحقق می‌یابد.
(بخشی از سخنرانی دیروز حامد اسماعیلیون در راهپیمایی برلین)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر