کار و ايده‌ی بهداشتی

سال گذشته در چنين روزهايی، بحث بر سرِ خيل جمعيتی بود که از زور بيکاری، يا دين‌داری، يا هر چيز ديگر دنبال ماشين آقای دکتر می‌دويدند. پرسش کليدی اين بود با آن جمعيتی که همراه آقای دکتر در صف نخست قرار گرفته‌اند؛ چه بايد کرد؟

آقا می‌گفت خدا زيادشان کند! بايد تعداد جمعيت را برسانيم به بالاتر از ٢٠٠ ميليون نفر. اما وزير بهداشت به جای مخالفت علنی با آقا، با زرنگی دولت را وادار ساخت تا نام «کاندوم» را در صدر کالاهای ضروری قرار دهد و با ارز دولتی دلار ١٢٦٠ تومان، کاندوم خريد و بازار اشباع شد از اين جنس. وقتی از او پرسيدند چرا اين کار را کردی؟ گفت: در گذشته جامعه خودش جمعيت رو کنترل کرد و چه خوب است که امروز هم، همان کار را دنبال کند.

آن سخن «بهداشتی» در خرداد ماه گذشته نتيجه داد و همه فهميدند که «جامعه» چه شکلی می‌تواند «جمعيت» رو کنترل کند و کرد.

اما پرسش کليدی مرداد ماه امسال اين است: حالا با آن جمعيت کنترل شده‌ای که همچنان در صف نخست جا خوش کرده‌اند چه بايد کرد؟ سعيد حجاريان در مصاحبه با روزنامه شرق [يکشنبه، ۶ مرداد ماه ۱۳۹۲] می‌گويد:

اگر دولت آينده رانت را قطع کند، همه‌ی رانت‌خوارانی که امروز جا خوش کرده‌اند؛ می‌روند پی کارشان.

آيا می‌روند؟ فرض کنيم رانت دولتی قطع شد، رانت ولايتی را چه می‌کنيد؟ رانت رضوی را چه می‌کنيد؟ رانت‌خواری موقعی قطع خواهد شد که جامعه، رهبر جمعيت را کنترل کند! 

پانوشت: سعيد حجاريان در گفت‌وگو با شرق:

روحانی باید «رانت» را قطع کند