🔸آزادی بیان، پیش شرط دموکراسی است.
🔸اما این «پیش شرط» در درون جامعه‌ای مانند ایران که نظام دینی حاکمیت دارد؛ آزادی پوشش [یا آزادی انتخاب در نوع پوشش] است.
🔸آزادی بیان به‌عنوان «پیش شرط»، تنها در درون نظام‌های مستبد سکولاری که زیر فشار جامعه مجبور به گذار دموکراتیک می‌گردند، معنی دارد؛ نه در درون نظام اسلامی اصلاح‌ناپذیری که طرف‌داران آزادی بیان و عقیده را «مُرتد» و مستحق مرگ می‌شناسد.
🔸وانگهی، از آن‌جایی که در درون نظام‌های سکولار دیکتاتور معضلی به نام برابری حقوقی میان زنان و مردان وجود ندارد؛ دغدغه عمومی، آزادی بیان است. اما وقتی شما در جامعه‌ای زندگی می‌کنید که حکومت به شیوه‌ی تمامیت‌خواهانه انسان‌ها را به سه گروه درجه یک [مردان خودی]، درجه دو [مردان غیرخودی] و درجه سه [زنان] تقسیم می‌کند؛ مهم‌ترین دغدغه مردم چگونگی تحقق برابری حقوقی در درون جامعه است. نخستین گام در رسیدن به برابری حقوقی، تلاش در جهت جاانداختن آزادی پوشش در درون جامعه هست.
🔸توی پرانتز اضافه کنم که خواهران، همسران، مادران گروه خودی‌ها، و حتی همسر آیت‌اله خامنه‌ای از منظر حقوق شرعی، درجه سه محسوب می‌گردند. این گروه از زنان باصطلاح اندرونی به‌ویژه دختران و زنان جوان، موافق رواج و آزادی پوشش در درون جامعه هستند. آن دختر محجبه‌ای که با عشق گیسوی دختر معترضی را در درون دانشگاه می‌بافد، یا آن زن محجبه‌ای که چادر مشکی در اختیار دختر معترضی که در حال فرار بود می‌گذارد تا جان عزیزش را نجات دهد و غیره را، باید از همین منظر ببینید.
🔸در نتیجه، انگشت‌گذاشتن روی آزادی پوشش به‌عنوان «پیش شرط»، بدین معناست که آزادی پوشش در برگیرنده مجموعه‌ای از حقوق و عمل‌کرد فردی انسان‌ها، از جمله آزادی بیان می‌باشد! زنان جوانی که با اشتیاق روسری‌های‌شان را آتش می‌زنند، در واقع با زبانی ساده اما مُدرن به حاکمان اسلامی می‌گویند که ما خواهان حق زندگی، حق آزادی، حق امنیت و دیگر حقوقی که نظام اسلامی آن‌را در طول ۴۳ سال گذشته نادیده گرفته است، می‌باشیم.
🔸این نوع برخورد برای ناآگاه‌ترین بخش جامعه که اتفاقن بر سر شکنجه و ضرب و شتم زنان بسیار حساس هستند، بیش‌تر ملموس و قابل فهم است تا طرح شعاری مانند «آزادی بیان». به‌عنوان مثال: وقتی حکومت از همان نخستین روزهای اعتراض به کشته‌شدن #مهسا_امینی، بعضی از شبکه‌های اجتماعی را فیلتر کرد؛ از آن روز تا امروز، چه بخش‌ها و طیف‌هایی به حکومت فشار آوردند که فیلترینگ، خلاف ماده ۱۹ اعلامیه حقوق بشر است؟ چه کسانی برای مردم توضیح دادند که هر فردی حق دارد نظرهای سیاسی، فرهنگی و عقیدتی خود را آزادانه تبلیغ کند و از آن دفاع نماید و هیچ کس نمی‌تواند این حق اساسی و اولیه را از او سلب کند؟ واقعن چند درصد جمعیت ایران آگاه به این حقوق هستند که حق کسب اطلاعات و حق تبلیغ فردی، مستقل از رسانه‌های دولتی یا خصوصی در هر کشور، همین شبکه‌های اجتماعی هستند که من و تو آزادانه نظر خود را در آن می‌نویسیم؟
🔸تحقق شعار #زن_زندگی_آزادی هنگامی امکان‌پذیر می‌گردد که آزادی پوشش در درون جامعه حسابی جا بیفتد. کمک کنید تا آزادی پوشش گسترش یابد!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر