خیزش شگفت‌آور آبان ماه سال ۱۳۹۸ از منظر راهبُردی، افکار و برداشت‌های عمومی را نسبت به مقوله «امنیت»، از پایه دگرگون کرد.
🔸شاید شما هم در چند روز گذشته درگیر یک پرسش چالشی بوده‌اید که چرا و به چه دلیلی «لیدر»های جنبش #زن_زندگی_آزادی، در ارتباط با انواع رویدادهای خونین کشورمان که در سال‌های ۹۶، ۸۸، ۸۷، و دهه‌ی ۶۰ اتفاق افتاده‌اند؛ سه روز ویژه را اختصاص دادند به گرامی‌داشت خیزش سال ۹۸ شمسی؟ پاسخ مستدلل به این پرسش در مقطع کنونی ضروزی است. چون که همه‌ی ما می‌دانیم مطابق عرف حاکم بر بین‌الملل، در ارتباط با سال‌گرد رویدادهای مهم، همه‌ی کشورهای جهان تنها یک روز را به روز گرامی‌داشت اختصاص می‌دهند، نه سه روز؟
🔸پاسخ دقیق به این پرسش را می‌توانیم از درون استقبال عمومی و واکنش سراسریی که مردم ایران در روز گذشته (۲۴ آبان ۱۴۰۱) از خود به نمایش گذاشته‌اند؛ بیرون بکشیم. هم علت دعوت و بزرگ‌نمایی رویداد، و هم علت استقبال عمومی نشانه‌ی پخته‌گی و درک مشترکی است که جامعه ایران بعد از خیزش ۹۸ تجربه کرده است.
🔸مردم ایران بعد از شوک سنگینی که حاکمیت در سال ۹۸ بر آن‌ها وارد آورد و ۱۵۰۰ تن از نوجوانان و جوانان آنان را قربانی گرفت؛ به این نتیجه رسیده‌اند که حاکمیت نظام جمهوری اسلامی، بزرگ‌ترین خطر و تهدید امنیتی در درون ایران است. معنای استقبال عمومی و گسترش اعتراض‌ها در روز گذشته نیز همین بود: این خطر امنیتی را باید از سر راه تحولات اجتماعی کنار زد.
🔸قصدم از این اشاره، به‌هیچ‌وجهی بزرگ‌نمایی و از "کاه، کوه ساختن" نیست، وقتی که با تأکید ویژه‌ای می‌گویم خیزش شگفت‌آور آبان ماه سال ۱۳۹۸ از منظر راهبُردی، افکار و برداشت‌های عمومی را نسبت به مقوله «امنیت»، از پایه دگرگون کرد. در واقع آن خیزش، هم مضمون و هم جهت نگاه امنيتی بسیاری از مردم را آن‌چنان تغيير داد که در مقایسه با افکار عمومی در آبان ماه سال ۱۳۵۷؛ يک‌صدوهشتاد (۱۸۰) درجه متفاوت بود.
🔸نگاه، برداشت و تجربه‌ی عمومی از مقولۀ «امنيت» در سال ۵۷ شمسی، بيش‌تر توصيف وضعيت زندگی عمومی بعد از «انقلاب مشروطه» بود و اغلب ترس داشتند که مبادا فضای هرج‌ومرج‌طلبانه، چپاول و غارت دوباره بر کشور حاکم گردد. از این منظر بود که اکثریت قریب به اتفاق مردم ایران در فروردین سال ۵۸ شمسی، بی آن‌که لحظه‌ای برای آینده سرنوشت خود و فرزندان‌شان اندیشیده باشند؛ شتابان به استقبال رفراندوم رفتند.
🔸آن نگاه، تا خیزش آبان ماه ۹۸، نگاه برتر و فراگیر بود. اما خیزش آبان دست‌کم آن باور کُهنه و سنتی و عامیانه‌ی مردم را به چالش کشید و بسیاری با چشم‌های متعجب خود دیدند حکومت یا دولت اسلامی که باید تأمین‌کننده و تضمین‌دهنده «امنیت» عمومی در سراسر ایران باشند؛ آشکارا اموال عمومی را به آتش کشیدند، مثل گاوچرانان ششلول‌بند فیلم‌های وسترن، در تقابل با جوانان [اين سرمایه‌های ملی و ارزشمند کشور] روزِ روشن هفت‌تیر کشیدند و هرج‌ومرج راه انداختند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر