غازی الياور، رئيس جمهوری عراق، در نشست مطبوعاتی روز گذشته اظهار داشت: «تلاش دولت موقت در جهتی است که در طول هفته آينده، قانون عفو عمومی را به اجرا خواهد گذاشت».
روزنامه های معتبر جهان، به نقل از او نوشته اند: «خون را با خون پاک نمی کنند، باور نمی کنم چنين چيزی ممکن باشد. بايد قدرت بخشش داشته باشيم!».
سخن رئيس جمهوری عراق، سرآغاز تقابل آشکاری است در برابر فرهنگ، سنت و ايدئولوژيی که زير عنوان « قتلوا و قتلا »، طی هزار و پانصد سال، بر کل منطقه و بر تمامی ابعاد زندگی اجتماعی و سياسی و حتی خصوصی مردم چيرگی دارند. شايد در اين سرآغاز، هنوز گروهی نوعی دوگانگی تفکر و تناقض در احترام به حقوق انسانها را مشاهده کنند و با توجه به سخنان غازی الياور که همچنان از اجرای حکم اعدام در نظام قضايی جديد خبر می داد؛ اعتبار و تحقق آنرا غير ممکن ببينند و يا در انطباق با وقايع يکسال گذشته ـ که هز گروهی ساز خويش را می نواخت و حُکم خود را صادر می کرد؛ طرح اينگونه مسائل را نوعی تبليغ سياسی بدانند.
در کشوری که همسايگانش خارج از عرف بين المللی، دخالت در امور داخلی عراق را بنام تأمين امنيت ملی و حفظ مرزهای خود توجيه می کنند؛ بنيادگرايان منطقه، زير پرچم مبارزه با کفر و امپرياليسم، دست به کشتار مردم زده اند؛ و مهمتر، سران اقوام داخلی، هر يک به طريقی و بنا به استدلالی، جنگ داخلی را بر مردم تحميل ساخته اند و يا افرادی، در ارتباط با عادی شدن روند زندگی، موانع فتوايی را برسر راه آن بنا نهاده اند؛ چنين سرآغازی، حائز اهميت بسيارند.
بديهی است که دولت نمی تواند بدون توجه به فضای کنونی و برآورد نيروها، ميزان مشروعيت خود و استقبالی را که مردم از قانون و استقرار حکومت قانونی نشان خواهند داد، تصميمات مهم و لازم را در تمامی زمينه ها اتخاذ کرده و چه بسا، بنا به ضرورت، گاهگاهی هم تسليم قوانين ناروشن و مبهم گردد. وانگهی، بهترين و انسانی ترين قوانين، اگر فاقد مکانيسم اوليه اجرائی و آموزشی باشند، نه تنها قابل تحقق نيستند بلکه، با توجه به وضعيت نابسامان کنونی، نوعی امکان تمتع و پوشش را برای سران اقوام، در سوء استفاده از آن مهيا می سازد.
به رغم همه مسائل و مشکلاتی که برسر راه استقرار حکومت قانونی در عراق وجود دارند، پيام غازی الياور، وجوهات مختلف و ارزشمندی را در برمی گيرند و نشان ميدهد که اين ديدگاه، منحصر به مسائل داخلی نيستند. رئيس جمهوری عراق، در خطاب به سران دولتهای همسايه و منطقه، غير مستقيم، تأکيداً ياد آوری می کند که دولت قانونی عراق، اگرچه از ميان خون و آتش برخاست، اما با اتکا به «قدرت بخشش» خواهان تعاملی منطقی و برابر حقوقی با همسايگان است. وی می خواست نشاندهد که به رغم اطلاع از دخالتهای پيدا و پنهان آنان، حکومت عراق معتقد است که آينده کشور، در همزيستی صلح آميز با ديگر دولتهای منطقه گره خورده است.
خون را با خون پاک نمی کنند! اين پيامی است به همه روشنفکران منطقه که اگر به زعم شما، دولت آمريکا متجاوزگر و غارتگر است؛ آنها تنها صدام را از ما گرفته اند. اما در عوض، حکومت های شما، زير شعارهای فريبنده مبارزه با تجاوزگران و غارتگران؛ صرف نظر از امنيت، کليه اسناد و ثروتهای ملی و تاريخی ما را به غارت برده اند. ما در صدد انتقام خواهی نيستيم و ريختن خون دشمنان خود را، واجب و ضروری نمی شماريم. در عوض، از شما می خواهيم که در گسترش و ترويج چنين فرهنگی، ما را ياری دهيد و در دفاع از مقام ارجمند انسانی و تحقق خواست های آنان، با ما همگام شويد!
روزنامه های معتبر جهان، به نقل از او نوشته اند: «خون را با خون پاک نمی کنند، باور نمی کنم چنين چيزی ممکن باشد. بايد قدرت بخشش داشته باشيم!».
سخن رئيس جمهوری عراق، سرآغاز تقابل آشکاری است در برابر فرهنگ، سنت و ايدئولوژيی که زير عنوان « قتلوا و قتلا »، طی هزار و پانصد سال، بر کل منطقه و بر تمامی ابعاد زندگی اجتماعی و سياسی و حتی خصوصی مردم چيرگی دارند. شايد در اين سرآغاز، هنوز گروهی نوعی دوگانگی تفکر و تناقض در احترام به حقوق انسانها را مشاهده کنند و با توجه به سخنان غازی الياور که همچنان از اجرای حکم اعدام در نظام قضايی جديد خبر می داد؛ اعتبار و تحقق آنرا غير ممکن ببينند و يا در انطباق با وقايع يکسال گذشته ـ که هز گروهی ساز خويش را می نواخت و حُکم خود را صادر می کرد؛ طرح اينگونه مسائل را نوعی تبليغ سياسی بدانند.
در کشوری که همسايگانش خارج از عرف بين المللی، دخالت در امور داخلی عراق را بنام تأمين امنيت ملی و حفظ مرزهای خود توجيه می کنند؛ بنيادگرايان منطقه، زير پرچم مبارزه با کفر و امپرياليسم، دست به کشتار مردم زده اند؛ و مهمتر، سران اقوام داخلی، هر يک به طريقی و بنا به استدلالی، جنگ داخلی را بر مردم تحميل ساخته اند و يا افرادی، در ارتباط با عادی شدن روند زندگی، موانع فتوايی را برسر راه آن بنا نهاده اند؛ چنين سرآغازی، حائز اهميت بسيارند.
بديهی است که دولت نمی تواند بدون توجه به فضای کنونی و برآورد نيروها، ميزان مشروعيت خود و استقبالی را که مردم از قانون و استقرار حکومت قانونی نشان خواهند داد، تصميمات مهم و لازم را در تمامی زمينه ها اتخاذ کرده و چه بسا، بنا به ضرورت، گاهگاهی هم تسليم قوانين ناروشن و مبهم گردد. وانگهی، بهترين و انسانی ترين قوانين، اگر فاقد مکانيسم اوليه اجرائی و آموزشی باشند، نه تنها قابل تحقق نيستند بلکه، با توجه به وضعيت نابسامان کنونی، نوعی امکان تمتع و پوشش را برای سران اقوام، در سوء استفاده از آن مهيا می سازد.
به رغم همه مسائل و مشکلاتی که برسر راه استقرار حکومت قانونی در عراق وجود دارند، پيام غازی الياور، وجوهات مختلف و ارزشمندی را در برمی گيرند و نشان ميدهد که اين ديدگاه، منحصر به مسائل داخلی نيستند. رئيس جمهوری عراق، در خطاب به سران دولتهای همسايه و منطقه، غير مستقيم، تأکيداً ياد آوری می کند که دولت قانونی عراق، اگرچه از ميان خون و آتش برخاست، اما با اتکا به «قدرت بخشش» خواهان تعاملی منطقی و برابر حقوقی با همسايگان است. وی می خواست نشاندهد که به رغم اطلاع از دخالتهای پيدا و پنهان آنان، حکومت عراق معتقد است که آينده کشور، در همزيستی صلح آميز با ديگر دولتهای منطقه گره خورده است.
خون را با خون پاک نمی کنند! اين پيامی است به همه روشنفکران منطقه که اگر به زعم شما، دولت آمريکا متجاوزگر و غارتگر است؛ آنها تنها صدام را از ما گرفته اند. اما در عوض، حکومت های شما، زير شعارهای فريبنده مبارزه با تجاوزگران و غارتگران؛ صرف نظر از امنيت، کليه اسناد و ثروتهای ملی و تاريخی ما را به غارت برده اند. ما در صدد انتقام خواهی نيستيم و ريختن خون دشمنان خود را، واجب و ضروری نمی شماريم. در عوض، از شما می خواهيم که در گسترش و ترويج چنين فرهنگی، ما را ياری دهيد و در دفاع از مقام ارجمند انسانی و تحقق خواست های آنان، با ما همگام شويد!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر