چــــــــــــــــــــــــرا امـــــــــــــــــروز؟
قرائت گزارش کميسيون اصل نود درباره شکنجه و مرگ خانم زهرا کاظمی، در صحن علنی مجلس شورای اسلامی، ظاهراً بار ديگر زمينه ی مناسبی را برای درگيريهای سياسی جناحی و تقابل ميان قوای مختلف قضائی، مقننه و اجرائی را در بالا مهيا ساخت و گزارش اين درگيريها، مهمترين مطالب اين هفته و هفته آينده روزنامه های کشور را تشکيل خواهند داد. ضروريست در اين زمينه، نکاتی را به اطلاع خوانندگان برسانم:
1- نگارنده ضمن ارج نهادن به کار اعضای کميسيون اصل نود و زحماتی را که آنان برای تهيه گزارش متحمل گرديده اند، متاسفانه مجبورم اضافه کنم که قرائت آن در شرايط کنونی، بنفع عناصری خواهد بود که خود آمران اينگونه جنايت اند.
2- هم اعضای کميسيون و هم رئيس مجلس اشاره کردند که اصل گزارشی که در صحن علنی مجلس قرائت گرديد، از مدتی پيش آماده بود اما مسئولين بالا (چه کسی جز ولی فقيه می تواند باشد؟) خواستند تا قرائت آنرا به تأخير بياندازند.
3- با توجه به متن گزارش و ديدگاه رئيس قوه قضائی، مسئولين بالا در اين زمينه به توافق رسيدند که بهتر است برای حفظ نظام اسلامی، يکی – دونفر قربانی شوند.
4- طرح گزارش در شرايط کنونی و هياهويی که در ارتباط با آن برپا می شوند، تماماً در خدمت سياستی است که نمی خواهد افکار عمومی در لحظه حاضر متوجه اختلافات مسئولين کشور بر سر پذيرش پروتکل الحاقی شوند.
5- اصل گزارش، که با هدف دفاع از وزارت اطلاعات عليه دادستانی انقلاب تهيه و تنظيم شده است، بجای پرداختن به اين مهم که سيستم قضايي – امنيتی و انتظامی کشور اساساً متکی بر شکنجه اند، ميل به تسويه حساب دارد و از اين نظر تمام توجه خويش را معطوف به افراد می کند.
6- مهمتر اينکه گزارش اخير، بجای آن که بتواند زخمهای جامعه و قلبهای جريحه دار مردم را التيام بخشد، بنوعی نفرت، کينه و دشمنی را در جامعه گسترش می دهند و بنحوی دامن افرادی که در گردآوری گزارش نقش داشته اند، در همراهی با جنايتکاران، آلوده می سازد.