اعتراض‌های مبهم
وقتی سيستم حقوقی انتخابات بر مبنای معرفی و نامزدی داوطلبانه شخص حقيقی _نه حقوقی و حزبی_ تنظيم گرديد و شکل گرفت، نقد و شماتت افرادی که چنين تمايلی دارند و خود را نامزد می‌کنند، به لحاظ حقوقی و حتا براساس عرف حاکم برجامعه، بی‌معنی و نادرست است. البته مخالفان هدف و منظور ديگری دارند و می‌خواهند غيرمستقيم و بدين طريق، به سوابق پيشين و تک‌روی‌هايی که کروبی داشت، اشاره کنند. اين‌که آنان چه قصد و منظوری دارند به‌جای خود ولی، معنای اصلی و حقوقی تک‌روی‌ها، زير پا نهادن قول و قرارها است. آيا در اين مورد مشخص قبلاً قول و قرارهايی تنظيم گرديد که اکنون مدعی تک‌روی کروبی هستند؟ تا اين لحظه هيچ‌يک از گروه‌های اصلاح‌طلب، سند معتبر و مستندی در اين زمينه ارائه نداده‌اند. اگر تا همين لحظه نه وعده‌ای وجود داشت و نه قولی و توافقی، پس اين همه هياهوی غيرحقوقی و غيرمنطقی برای چيست؟
اگر بخواهيم ريشه اختلاف را بطور دقيق بررسيم، اختلاف ميان حزب‌های مختلف اصلاح‌طلب، از همان اولين روز گشايش مجلس ششم و در انتخاب هيئت رئيسه موقت مجلس مشخص شد. به جدول زير توجه کنيد که چگونه سازمان مجاهدين و مشارکت _البته به حق_ کروبی را شايسته نشستن بر کرسی رياست مجلس نمی‌ديدند. در واقع اگر آرای محافظه‌کاران و منفردان به نفع کروبی به صندوق ريخته نمی‌شد؛ شايد سرنوشت مجلس ششم به‌گونه‌ای ديگر رقم می‌خورد.
اما آن‌ها در ملاءعام، هرگز علت و دليل چنين اختلافی را توضيح ندادند. دبيرکل مشارکت در توضيح عمل‌کرد نمايندگان وابسته به حزب مشارکت گفته بود: «مجيد انصاری بدون هماهنگی کانديدا شد». در حالی که جدول بالا بطور دقيق نشان می‌دهد که موضوع فراتر از اين حرف‌هاست و دو فراکسيون وابسته به مجاهدين و مشارکت، جدا از مجيد انصاری، به کروبی هم رأی ندادند. حسين انواری ديگر نماينده اصلاح‌طلب مجلس ششم گامی فراتر می‌گذارد و علت اختلاف را چنين می‌گويد: «مجمع روحانيون قولی را که داده بود زيرپا نهاد».
اگر بخواهيم براساس اسناد و جدول آرای بالا قضاوت کنيم، تا لحظه انتخاب هيئت رئيسه موقت، دليل خاص و معتبری در اثبات کارشکنی‌ها يا زير قول‌زدن‌های مجمع روحانيون وجود ندارد. برعکس، ستون آرای فراکسيون مجمع روحانيون در جدول بالا به‌خوبی نشان می‌دهند که نه تنها درصد شکننده‌گی آرای آن‌ها بشدت بالا بود، بل‌که سمت اصلی آراء در جهت تقويت نمايندگان اصلاح‌طلب _از جمله مشارکتی‌ها_ است. با اين وجود برخورد تند و تيز مشارکتی‌ها سبب شد که فراکسيون مجمع روحانيون در حمايت از کروبی، در انتخاب نائب رئيس دائمی مجلس مطابق جدول زير واکنش نشان دهد.
توضيح: آرای صحيح منفردان به محمدرضا خاتمی عدد سی هست که اشتباهاً بيست نوشته شد.
مقايسه آماری دو جدول بالا به آسانی اثبات می‌کنند که اختلاف اصلی ميان کروبی [نه مجمع روحانيون] با تعدادی از اعضای جبهه مشارکت است. ظاهراً و بنا به اخباری که بعدها نقل گرديد، کروبی عامل تشويق و تحريک نامزدی مجيد انصاری در انتخابات هيئت رئيسه موقت بود. اين‌که کروبی چه نفعی در اين کار داشت، مخالفان پوشيده‌گوی او هنوز سند معتبر و قابل استنادی ارائه نداده‌اند. با وجود براين، اگر بار ديگر به جدول بالا و به ستون آرای محافظه کاران مراجعه کنيد، تحريک و تشويق مجيد انصاری برای نامزدی [که حرکتی بود غيرمنتظره و بدون اطلاع ديگران]، دست‌کم آزمايش مهمی بود تا به ولی فقيه ثابت کند که در شرايط حساس، آرای فراکسيون محافظه‌کاران، آرای تعيين کننده‌ای است. آيا اعلام نامزدی پيش‌هنگام کروبی در شرايط کنونی، آن‌هم بعد از گذشت دو روز از سخنرانی ولی فقيه در حمايت همه جانب از احمدی‌نژاد، همان معنا و همان شيوه برخورد را در اذهان تداعی نخواهد کرد؟
وقتی سيستم حقوقی انتخابات بر مبنای معرفی و نامزدی داوطلبانه شخص حقيقی _نه حقوقی و حزبی_ تنظيم گرديد و شکل گرفت، نقد و شماتت افرادی که چنين تمايلی دارند و خود را نامزد می‌کنند، به لحاظ حقوقی و حتا براساس عرف حاکم برجامعه، بی‌معنی و نادرست است. البته مخالفان هدف و منظور ديگری دارند و می‌خواهند غيرمستقيم و بدين طريق، به سوابق پيشين و تک‌روی‌هايی که کروبی داشت، اشاره کنند. اين‌که آنان چه قصد و منظوری دارند به‌جای خود ولی، معنای اصلی و حقوقی تک‌روی‌ها، زير پا نهادن قول و قرارها است. آيا در اين مورد مشخص قبلاً قول و قرارهايی تنظيم گرديد که اکنون مدعی تک‌روی کروبی هستند؟ تا اين لحظه هيچ‌يک از گروه‌های اصلاح‌طلب، سند معتبر و مستندی در اين زمينه ارائه نداده‌اند. اگر تا همين لحظه نه وعده‌ای وجود داشت و نه قولی و توافقی، پس اين همه هياهوی غيرحقوقی و غيرمنطقی برای چيست؟
اگر بخواهيم ريشه اختلاف را بطور دقيق بررسيم، اختلاف ميان حزب‌های مختلف اصلاح‌طلب، از همان اولين روز گشايش مجلس ششم و در انتخاب هيئت رئيسه موقت مجلس مشخص شد. به جدول زير توجه کنيد که چگونه سازمان مجاهدين و مشارکت _البته به حق_ کروبی را شايسته نشستن بر کرسی رياست مجلس نمی‌ديدند. در واقع اگر آرای محافظه‌کاران و منفردان به نفع کروبی به صندوق ريخته نمی‌شد؛ شايد سرنوشت مجلس ششم به‌گونه‌ای ديگر رقم می‌خورد.
اما آن‌ها در ملاءعام، هرگز علت و دليل چنين اختلافی را توضيح ندادند. دبيرکل مشارکت در توضيح عمل‌کرد نمايندگان وابسته به حزب مشارکت گفته بود: «مجيد انصاری بدون هماهنگی کانديدا شد». در حالی که جدول بالا بطور دقيق نشان می‌دهد که موضوع فراتر از اين حرف‌هاست و دو فراکسيون وابسته به مجاهدين و مشارکت، جدا از مجيد انصاری، به کروبی هم رأی ندادند. حسين انواری ديگر نماينده اصلاح‌طلب مجلس ششم گامی فراتر می‌گذارد و علت اختلاف را چنين می‌گويد: «مجمع روحانيون قولی را که داده بود زيرپا نهاد».
اگر بخواهيم براساس اسناد و جدول آرای بالا قضاوت کنيم، تا لحظه انتخاب هيئت رئيسه موقت، دليل خاص و معتبری در اثبات کارشکنی‌ها يا زير قول‌زدن‌های مجمع روحانيون وجود ندارد. برعکس، ستون آرای فراکسيون مجمع روحانيون در جدول بالا به‌خوبی نشان می‌دهند که نه تنها درصد شکننده‌گی آرای آن‌ها بشدت بالا بود، بل‌که سمت اصلی آراء در جهت تقويت نمايندگان اصلاح‌طلب _از جمله مشارکتی‌ها_ است. با اين وجود برخورد تند و تيز مشارکتی‌ها سبب شد که فراکسيون مجمع روحانيون در حمايت از کروبی، در انتخاب نائب رئيس دائمی مجلس مطابق جدول زير واکنش نشان دهد.
توضيح: آرای صحيح منفردان به محمدرضا خاتمی عدد سی هست که اشتباهاً بيست نوشته شد.
مقايسه آماری دو جدول بالا به آسانی اثبات می‌کنند که اختلاف اصلی ميان کروبی [نه مجمع روحانيون] با تعدادی از اعضای جبهه مشارکت است. ظاهراً و بنا به اخباری که بعدها نقل گرديد، کروبی عامل تشويق و تحريک نامزدی مجيد انصاری در انتخابات هيئت رئيسه موقت بود. اين‌که کروبی چه نفعی در اين کار داشت، مخالفان پوشيده‌گوی او هنوز سند معتبر و قابل استنادی ارائه نداده‌اند. با وجود براين، اگر بار ديگر به جدول بالا و به ستون آرای محافظه کاران مراجعه کنيد، تحريک و تشويق مجيد انصاری برای نامزدی [که حرکتی بود غيرمنتظره و بدون اطلاع ديگران]، دست‌کم آزمايش مهمی بود تا به ولی فقيه ثابت کند که در شرايط حساس، آرای فراکسيون محافظه‌کاران، آرای تعيين کننده‌ای است. آيا اعلام نامزدی پيش‌هنگام کروبی در شرايط کنونی، آن‌هم بعد از گذشت دو روز از سخنرانی ولی فقيه در حمايت همه جانب از احمدی‌نژاد، همان معنا و همان شيوه برخورد را در اذهان تداعی نخواهد کرد؟