گم‌راه کننده‌ترين تحليل‌ها در مورد جنگ، آن بخش از تحليل‌هايی هستند که
نگاه عاميانه مردم منطقه را عليه آمريکا برجسته و مهم جلوه می‌دهند. اين‌که
در پس چنين تحليل‌هايی چه انگيزه‌ها و هدف‌هايی پنهان است، بجای خود
ولی، اگر قرارست افکار عاميانه معيار و محکی برای تحقق يا عدم تحقق جنگ
ميان ايران و آمريکا گردد؛ تحليل‌گران ما چرا حقيقت مهم و تلخی را پرده‌پوشی
می‌کنند که عرب‌ها، ايرانيان را مهم‌ترين دشمن و خطرناک‌تر از آمريکا در
منطقه می‌دانند؟
ايرانيانی که جنگ را از منظر ژئوپلتيک و وابستگی‌های شديد منافع و امنيت
جهانی مورد بررسی قرار می‌دهند، مدت‌هاست که ايران را در وضعيتی نيمه جنگی می‌بينند. شرايطی که آينده و ثبات سياسی و امنيتی کشور را با سرنوشت عراق گره زده و تابعی است از متغير سياسی‌ای که در آن‌جا می‌گذرد. اما از آن‌جايی‌که در ايران موضوع جنگ را مستقل از مباحث فوق و تنها در ارتباط با فن‌آوری هسته‌ای برجسته و مورد بررسی قرار می‌دهند؛ در اين بخش، خلاصه‌ای از ديدگاه هنری کيسينجر را [که از بسياری جهات حائز اهميت‌اند] و روزنامه واشنگتن پُست در مردادماه سال جاری آن را زير عنوان «گام‌های بعدی در قبال ايران» منتشر ساخته بود، می‌آورم تا بيش‌تر و همه‌جانبه‌تر با ابعاد قضيه آشنا شويم:
گام‌های بعدی در قبال ايران
آقای کیسینجر در این مقاله می‌نويسد: نمی‌توان به ایران اجازه داد رویای حکومت امپراتوری بر منطقه‌ای را تحقق بخشد که برای سایر مردم دنیا بسیار اهمیت دارد. او عقیده دارد می‌توان از طریق دیپلماسی مانع از دستیابی ایران به سلاح اتمی شد. آقای کیسینجر همچنین جنگ را ادامه دیپلماسی می‌داند که در آن دیپلمات‌ها ابزار متفاوتی به‌کار می‌گیرند.
او در ابتدای مقاله خود مناقشه اخیر در لبنان را در روند برخورد با برنامه اتمی ایران یک نقطه عطف می‌داند، چرا که، به عقیده وی، می تواند گروه پنج به اضافه یک را متقاعد کند به دیپلماسی خود شتاب بخشند و آن‌ها را متوجه نگرش ایران در منطقه کند.
آقای کيسينجر می‌افزاید که ایران از رهگذر دستیابی به سلاح اتمی می‌کوشد به حکومتی مدرن بدل شود ولی این تلاش را با نوعی خاص از شور افراط‌گرایی مذهبی آمیخته که قرن‌ها مانع از تجدد مسلمانان خاورمیانه شده است. هرچند ایران بارها گفته است داشتن تسلیحات کشتار جمعی با آموزه‌های اسلام مغایرت دارد و بنابراین رویای داشتن بمب اتمی را در سرنمی‌پروراند، ولی آقای کیسینجر هشدار می‌دهد اگر ایران تجددخواهی منطبق با نظم بین الملل را با اسلام سازگار با همزیستی مسالمت آمیز در نیامیزد، بدون مناقشه نمی‌توان این مشکل را حل کرد.
وزیر اسبق امورخارجه آمریکا همچنین هشدار می دهد اگر گروه پنج به اضافه یک، تنبیه ایران در صورت رد بسته پیشنهادی را با جدیت اجرا نکند، این خطر هست که گروه‌های تندرو اسلام‌گرا به تسلیحات کشتار جمعی دست یابند و این شش کشور را تهدید کنند.
آقای کیسینجر بر این باور است که ایران مدرن و قدرتمند می تواند رکن ثبات و پیشرفت در منطقه شود. ولی اعضای دایم شورای امنیت بعلاوه آلمان باید حاکمان جمهوری اسلامی را ملزم به این انتخاب کنند که آیا نماینده آرمان اسلام تندرو هستند یا ملت ایران و آیا انگیزه بنیادین شان به راه انداختن جنگ صلیبی است یا همکاری بین المللی؟
نویسنده در حالی احتمال داده که ایران ممکن است گروه های پیکارجوی اسلامی را به تسلیحات کشتار جمعی تجهیز کند که تهران همواره گفته است فقط حمایت معنوی در اختیار گروه هایی مانند حزب الله و حماس قرار می دهد.
آقای کیسینجر در ادامه استدلال کسانی را رد می کند که می گویند در قبال ایران باید همان دیپلماسی را بکار برد که در دهه 1970 به انزوای چین کمونیست پایان داد.
وی که خود معمار این دپیلماسی بوده، می گوید از یک‌سو چین متوجه شده بود آمریکای سرمایه‌دار کم خطرتر از شوروی کمونیست است و از سوی دیگر، پیش از برقراری رابطه بین پکن و واشنگتن، دو سال تحرکات دیپلماتیک و نمادین صورت گرفت تا طرفین نیات خود را بیان کنند، حال آن که در مورد ایران چنین چیزی به چشم نمی‌خورد. از همین رو، آقای کیسینجر پیشنهاد می کند "پیش از آن که فناوری هدف متوقف کردن غنی سازی اورانیوم را بی فایده سازد، گروه پنج به اضافه یک باید آماده باشد قاطعانه عمل کند." بنابراین، به گفته او، تحریمهای ایران باید فراگیر باشد نه نیم بند و نمادین. با این حال نویسنده پیشنهاد می کند برای این که ایران احساس تبعیض هسته‌ای نکند، باید مراکزی در جهان تحت کنترل بین‌المللی، برای غنی‌سازی دایر شود.
وزیر سابق امورخارجه آمریکا همچنین عقیده دارد نمی توان مساله اتمی را از مناسبات ایران با غرب مجزا دانست. او در پایان می‌گوید که نباید اجازه داد حکومت ایران بر خاورمیانه مسلط شود، و آمریکا باید به قول آقای کیسینجر "هر گزینه شرافت‌مندانه‌ای" را بکاود.
او با این حال می افزاید اگر حکومت ایران توان خود را صرف پرورش استعدادهای جوانان و توسعه منابع خود کند، آن‌گاه نباید از آمریکا هراسی داشته باشد.
منبع: سايت فارسی بی‌بی‌سی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر